We gaan stug door.
Het patroon staat in de steigers en volgt kortelings.
Eerst de materiaaldikte op orde.
Bij ontstentenis van een bandschuurbank* die op diverse leerbewerkersfora (kom daar niet, echt...) wordt aanbevolen nam ik een vlakschuurmachine, met een velletje korrel 60.
*) :idea:
Mijn buurtbuur en collega Bas 'Blokkie' heeft een schuurbank, want is maquettebouwert, bedenk ik ineens! En hij heeft Nespresso. Hm...Ik heb een stuk leer uitgezocht dat groot genoeg moet zijn voor twee beursjes, en het zo vlak en strak mogelijk op een plank gespijkerd.
Machine aan en raggen maar. Dat werkt echter nauwelijks, voor wat betreft het verwijderen van de vleeslaag.
Wel bekom je een prachtige kwaliteit suède: zó doen ze dat dus.
Oh, en een enórme hoeveelheid stof. Slecht idee!
Voor het maken van een lederen beursje gebruikt een man natuurlijk z'n Power Tool...Van perkament en boekbinders weet ik dat leer ook vaak dunner geschaafd wordt.
Duizenden jaren geleden al met vuurstenen, en in de tussentijd is er nog weinig veranderd.
Enter David –die van Goliath, en het onovertroffen Nederlandse schaafje–, mede op aanraden van een boekconservator, Jeff Peachey. Van hem kwam ook de tip om het blad aan de voorkant van de schaaf te monteren. (Een David-schaaf heeft drie opties voor gebruik.)
En dat werkt als een tierelier!
Na enige oefening en wat experimenteren wel te verstaan, maar het is typisch zoiets waar je de slag van te pakken moet krijgen.
Echt leuk werk is het niet –ow, ik zei 'werk', daar begint het teveel op te lijken idd–, hoewel toch ook bevredigend, want licht meditatief, en heel basaal. Zoals een groentebedje spitten ook lekker is, behalve het zweet, de blaren, de spierpijn en de kapotte schoen.
Enfin, Ik ben geen smeerpik*, dus volgende keer koop ik mijn leer op specificatie, en dan gelijk het beste wat ze hebben!
*Wagyu..?*
Uit: Doeboekje 17, Creatief met restjes en lapjes, 1974, Heinzelmann Verlag Voor wie het ook wil –gaat, toch,
ebosch..?– proberen een kleine toelichting bij de
infographic:
– Het mesje zit voorop de David, zo ver mogelijk naar voren geschoven. Het is vanzelfsprekend bloedscherp; nieuw of gewet.
(Was ook weer een leuk tussendoorklusje: schaafje helemaal gereinigd en mesje tweezijdig geslepen en gewet. ♫
Maar een man mag niet huilen♪.)
– Het blokje houd je iets schuin op de werkrichting, waarbij het mesje onder een hoek staat maar je wel 'rechtdoor' gaat, zoals bij een guillotine, mandoline-rasp of sneeuwschuiver.
– Maak korte, stotende, 'krabbende' bewegingen, zoals je ijs van een autoruit steekt. (Altijd
van je af!
)
– De goede hoek om te schaven bereik je door de kont van het schaafje wat op te tillen. Gebruik de wijsvinger om wijzen waar je heen wilt, ga er recht achter staan, met rechteroog, schouder en vinger in één lijn, dan volgt de juiste beweging vanzelf. Zoals bij zagen, schieten, schermen, golfen. (En pottenbakken.)
Overigens is het leder nu kurkdroog en zo hard als een plankie. Bij andere bewerkingen wordt een lichte bevochtiging met water aanbevolen, en ik weet nu al dat ik het leer met achtereenvolgens een mengsel van walvistraan en wolvet, vervolgens palmwas en als laatste bijenwas ga behandelen, maar voor schaven, snijden en schuren is het leer het beste zo droog mogelijk, heb ik inmiddels ondervonden.
Wel –ook– heb ik nog een stuk ander leer geheel doordrenkt met water en opgespannen.
Lijkt wel Moderne Kunst. En nog heule goeie ook! 
Dat gebeuren is nog heel erg vochtig, dus daar valt de komende dagen nog weinig over te melden.
Die decoratieve elementen zijn overigens een laag oude kranten en een verwassen –schoon en kurkdroog– microvezeldoekje, die ik tussen het natte leer en de plaat multiplex aanbracht met als gedachte en in de hoop dat het leer zo sneller en gelijkmatiger droogt dan alleen door verdamping aan het blootgestelde oppervlak.
Een soort absorbsie/capillair/diffusiebruggetje. Ofzo. Weet ik veel, doe dit ook voor 't eerst.
En we zijn er nog lang niet. Maar 't gaat. Gestaag.
Dank wederom voor uw aandacht, belangstelling, en bemoedigende woorden.
They keep me going!Want meine güte! wat heb ik aangevangen?! Potstausend!PS Heb de komende dagen ook nog schilderwerk om handen.
(Verf op de plank, droog brood op je hoofd, kachel moet een winterjas. Dat werk.) *Zei ik alweer "werk"?!*
Final touches, maar ik ben er nog wel even mee bezig.
*) Smeerpik: Euh, dat was vroeger het jochie dat op stoomschepen- en boten de schroefas vet moest houden, het allerminste en vaak eerste baantje aan boord, na schoon schip maken. Jongste bediende, krullenjongen,
rookie... Wéér dat
verdammte onderwijzersbloed!
Mediaman's "Teleac" zie ik overigens maar als een compliment; m'n studenten noemen me "Wiki". Niet De Viking maar De Pedia.
