Zodan, vanmiddag
Lolita van Vladimir Nabokov uitgelezen.
Wat kan die man een mooie zinnen schrijven, en wat een grappige woorden gebruikt hij.
In het begin lijk je bijna sympathie te kunnen opwekken voor Humbert (protoganist), maar al snel blijft er van de sympathie maar weinig over, er rest een malloot met steeds meer waanideeën welke prachtig zijn verwoord door Nabokov.
Echt prachtig.
(deel II vond ik net wat minder dan deel I)
Nu dan naar
Ulixes van James Joyce.
Vanwege dikte en (vermoedelijk) leesbaarheid, waarschijnlijk het boek waar ik de rest van m'n leven mee bezig ben