Deze week sprak ik een vriend van me over het eerste sollicitatiepak dat hij net heeft aangeschaft. Alle emoties van de aanschaf van mijn eerste sollicitatiepak kwamen weer boven.
Ik heb dat pak ongeveer anderhalf jaar geleden bij John Edward gekocht en wil jullie mijn ervaringen niet onthouden. De behandeling was zo verschrikkelijk dat het puur voor mijn gemoedsrust al goed is om de emotie even van me af te schrijven.
Ik had net een MTM pak en een MTM shirt bij SuSu Rotterdam gekocht, maar de levertijd was erg lang. Mijn studentenpak kon ik recht overeind zetten en ik had net een afspraak gemaakt voor een sollicitatiegesprek bij mijn droomwerkgever. Er moest dus iets nieuws komen voor weinig geld. Ik liep in die tijd rond in typische Groningse studentikoze kleertjes, ging twee keer per jaar naar de kapper en scheerde me maximaal twee keer per week. Wellicht dat een dergelijk uiterlijk niet veel voorkomt in een herenmodezaak in de randstad, maar dat rechtvaardigt niet hoe ik behandeld ben bij John Edward.
Allereerst meldde ik mij bij John Edward in Den Haag met het verzoek om een blauw pak in een kwartmaat zonder bandplooi en een blauw shirt met dubbele manchetten. Ik vond een pak dat mij erg goed stond, maar dat was antraciet en de blauwe pakken in die maat waren op. Er werd vervolgens met de vestiging in Rotterdam gebeld, daar bleek het pak wél te zijn in mijn maat. Het zou voor mij achter gehangen worden. Ik woonde toen tussen Den Haag en Rotterdam, dus ik vond het allang best. De prijs was ongeveer €200, het pak kon snel vermaakt worden en stond mij goed.
Ik kwam ook voor een shirt. Op het eerste gezicht zag ik geen shirt naar mijn gading in de rekken hangen, dus ik vroeg of ze ook maatwerk hadden. Ik kreeg twee dunne stoffenboekjes voor mijn neus en men liet mij begaan. Ik vond een mooie herringbone en vroeg wat een shirt in die stof moest kosten. De russische verkoopster kijkt meewarrig haar collega aan en trekt vervolgens de stoffenboekjes uit mijn handen. Ze schiet bijna uit haar slof en zegt dat ik een gewoon shirt aan moet schaffen in een vergelijkbare stof (geen woord repte ze over de pasvorm). Inderdaad bleek ze een shirt te hebben hangen in een blauwe herringbone, dat ik heb aangeschaft voor ongeveer €35 inclusief vermaakkosten voor de mouwen.
Vervolgens vertrok ik naar Rotterdam. Daar aangekomen meld ik mij bij een oudere medewerker en leg uit dat ik net in de vestiging in Den Haag was en dat er een blauw pak in maat 25 achter gehouden zou zijn. De man denkt even na en loopt naar het gewone rek met de betreffende pakken. Hij kijkt even en zegt dat het pak dat ik zoek er niet meer is. Ik leg nogmaals uit dat het pak achter gehouden zou zijn. De man ontkent dat glashard. Hij meldt echter wel dat hij exact het door mij gewenste pak heeft hangen, maar dat dit voor iemand anders is die er helemaal voor uit Den Haag komt. "Ja inderdaad, dat ben ik!" zeg ik hem. Maar nee, het pak was voor iemand anders en ik mocht het niet eens zien: geen discussie mogelijk en het was inmiddels sluitingstijd dus mij werd verzocht de winkel te verlaten. Een behoorlijk surrealistische ervaring, ik dacht even dat ík gek was geworden.
Zwaar geïrriteerd droop ik af. Het was zaterdagavond en maandag moest ik weer bij mijn bijbaantje zijn, dus ik moest op zondag weer de stad in.
Op zondag ben ik verschillende winkels in Den Haag binnen geweest en nergens trof ik een pak dat mij zo goed stond als het pak bij John Edward. Met hangende pootjes ging ik dus weer naar hun winkel in Den Haag. De Russische verkoopster was er weer en zij hielp mij wederom bij het passen van het antracietkleurige pak. Midden in een zin rent ze weg, want een bekende klant kwam binnen en die had voorrang. Ik loop vragend om mij heen kijkend naar voren om een andere verkoper te vinden. Deze vind ik na vijf minuten en ik beklaag mij over de behandeling. De verkoper legt mij op arrogante toon uit dat de klant die net binnen kwam een advocaat was die een zaak deed die op dat moment in het nieuws was. Overigens was dit niet juist, het was de procureur, maar dat terzijde. Uiteindelijk schaf ik het pak aan en vraag om een extra broek. Die was er niet en moest nabesteld worden. Ik heb hier vier keer achter aan gebeld in een periode van ongeveer drie maanden, maar de broek was niet binnen en ik zou gebeld worden. ACHT MAANDEN LATER staat de Russische verkoopster op mijn voicemail met de mededeling dat de door mij bestelde broek binnen was. Ik heb hem maar lekker laten liggen...
Voor mij is dit een toonbeeld van de arrogante houding van 'gevestigde' herenmodezaken richting jonge heren. Totaal disrespect voor mensen die niet in het vaste klantenpatroon passen van 40+, attachékoffer, confectiepak en brogues. Zakelijk gezien is het helemaal debiel om starters zo te behandelen. Als ik mij bedenk wat ik sindsdien allemaal aan kleding en schoenen heb aangeschaft bij zaken waar ik wél goed behandeld ben, en wat ik nog aan zal gaan schaffen... Ze zouden dolgelukkig moeten zijn als ik 10% daarvan bij hun had besteed.
