Mijn oma niet.
500 gulden die wegvloog. Opa was vergeten dat veren ook groeien en dat je ze dus moet blijven kortwieken...
Hij ging dus met het beest naar buiten, even rondje door de tuin lopen, waarna het beest de vleugels nam.
Oma kwam een paar uur later thuis en vroeg aan opa hoe het toch kon dat de papegaai zo stil bleef. Opa zei: "ja dat is inderdaad gek, ik zal eens kijken hoe het met haar is."
Pas na de maaltijd durfde hij het aan om te vertellen dat ie morgen een nieuwe ging halen. Oma was not amused.
Als ik over deze verhalen begin moet ik ook weer denken aan het 'wandelende takken verhaal'.
Opa had voor zijn zoons wandelende takken gekocht, er een hele kooi bij laten maken zodat ze naar hartelust konden lopen.
Toen ging het gezin op vakantie, opa was vergeten de kooi dicht te doen. Waarna deze wandelende takken zich in no-time voortplantte. Toen ze na twee weken weer thuis kwamen klaagde de buurman dat zijn heg werd kaal gevreten door wandelende takken. Letterlijk het hele huis zat vol met die beesten. Oma had maanden later nog steeds last van takken in de keuken en in de kledingkast. Opa kon er hartelijk om lachen. Pracht kerel jammer dat hij veel te vroeg is heengegaan. Waardoor ik hem nooit heb mogen spreken.
Hij had duidelijk hetzelfde mooie kledingvirus als ik. Zijn schoenen collectie staat nog steeds bij mijn oma op zolder. Allemaal op maat. Oma heeft het niet weg gedaan omdat ze vermoed dat het heel veel geld heeft gekost.