Ik begrijp het wel dat het moelijk is van wat er nu wel kan en niet kan.Ik hou zelf van de Napolitaanse nonchalance zie ook kleding style van jort.In mijn gesprekken die ik zo af en toe heb met de verkopers van Oger hebben we het vaak over de kleding style van de nederlander en die is embarmelijk men wil wel maar durft niet.Nu is er anders uit zien in nederland per definitie homosexueel.De nederlander loopt er graag bij als een gemankeerde casanova.Ik kan alleen maar zeggen proberen en eens aantrekken.
Ik zie dat je het vaak over de Napolitaanse nochalance hebt.
Nu vraag ik mij af wat ik hier precies onder moet verstaan, is dat onder woorden of plaatjes te brengen, of is het gewoon een gevoel voor kleding wat je in je hebt zitten of wat je anders nooit leert?
Volgens mij is dat net zo moeilijk als omschrijven wat stijl is, of passie. Je kan daar een woordenboek voor gebruiken; maar dat is juist niet de bedoeling.
Ik zie die nonchalance als een eigen, persoonlijke twist binnen de 'geldende regels' van de esthetiek en stijl. Het niet geheel letterlijk nemen van de regels en daar met eigen interpretatie creatief mee aan de slag gaan. Of zoals ik eerder schreef:
Ik heb een pak met een roze voering, vind die details ook super! Ziet er lekker gewaagd uit. Mooi verzorgd pak, strak getailleerd, netjes.. BANG! roze binnenvoering . Net als een mooie assymetrische knoop in je das een eigenzinnige twist aan een smetteloos verzorgd pak. Heeft iets.
Maar misschien heeft gusto daar juist weer een andere, eigen mening over. En dat is nou net het punt denk ik
.