http://www.volkskrant.nl/archief_gratis/article830756.ece/Het_Harristweed-jasjeHet Harristweed-jasje
COLUMN, Hans Vos
Gepubliceerd op 15 januari 2000 00:00, bijgewerkt op 20 januari 2009 11:07
Dit is 'm, het Harristweed jasje in roestbruin. Met gevlochten leren knopen, zijsplitten en elleboogstukken, is het dé Nederlandse klassieker, die ik graag 'Den Olde Kaecker' zou willen noemen. Welke man van boven de veertig, afkomstig uit Bloemendaal, Wassenaar of 't Gooi, heeft hem niet. Nog even nagevraagd bij een aantal leveranciers, maar het klopt helemaal, dat roestbruin - precies die kleur - dat is iets Nederlands.
Hoe dat komt of waarom dat zo is, dat weet natuurlijk niemand, maar dat hoeft ook niet. En eerlijk is eerlijk, hij is best mooi. Mooi en makkelijk te combineren. Denken we even 'Wassenaars' door, dan combineren we natuurlijk met de brede ribbroek, maar denken we iets meer richting Den Haag, dan mag ie tegenwoordig ook wel met een spijkerbroek. Met grijs flannel is ie natuurlijk altijd goed.
Voor shirts is ie ook niet lastig. Wit en lichtblauw, maar ook kobalt- en donkerblauw, en ach, met chambray en denimshirts gaat 't ook. Coltruien, vesten met knoopjes, suède schoenen, wat kan er eigenlijk niet bij, is de vraag.
Voor de echte freak komt ie van de Engelse fabrikant.
Daks, (spreek uit: 'deks') van de firma 'Daks Simpson London' is een goeie. Geef mij m'n daks (spreek uit: 'daks')-jasje even aan, kan je in Leiden (spreek uit: 'Leie') gewoon nog horen. De fabrikant John G. Hardy is natuurlijk ook top. En dan zou ik er meteen een met slant of hacking of schuine - handig voor tijdens het paardrijden - zakken nemen. En met manchetten, afgebiesd met leer.
Voor de superfreak komt ie dan ook nog in de normal weight. Ja, zo in het normal weight, zo hangt ie ergens in een dorpje in Engeland. Aan een doorgebogen stang bij een lokale 'Gentlemans Outfitter'.
Normal weight is in Nederland niet meer te vinden omdat men het daarin besterft. Harristweed was ooit het onverslijtbare - en misschien daarom in Nederland zo populaire - materiaal dat tegen een regenbuitje kon. Toen het 'in' raakte in Europa, moesten ze daar op die Schotse eilanden plotseling lights en zelfs featherweights gaan zitten maken.
Tweed heeft trouwens niets met de rivier de Tweed te maken, maar is ontstaan door een verschrijving gemaakt door een Schotse klerk in de negentiende eeuw die een partij twill, toen tweel, van Hawick naar Londen verstuurde. Het woord tweel werd als 'tweed' gelezen, en bleef hangen. Twill is trouwens een kale stof, geweven in gelijkzijdige keperbinding. Allemaal zaken die u al wist.
Harristweed, en het felbegeerde Harristweedlabel. Let u daar wel op! Bij iedere rol komt er een beperkt aantal labels met nummers mee! Zonder dit label heeft u geen Harris!
Ach, het Harristweedjasje, zo geweldig, on a crisp sunday moning, of zo snug als je zevenentachtig bent, en je in de herfst, in je achtertuin een beetje zit te soezen, met een plaid over je benen, en dat dan je kleinkinderen steeds met eikels en paddestoelen en andere trouvailles naar je toe komen rennen. Jammer eigenlijk, dat het altijd zo stugge jasje dan pas goed zit...
Ach, het Harristweedjasje.
Misschien dat Govert-Jan, het na opa weer aan kan ?
