Beter?
Het is beslist beter geschreven dan de laatste Fasseur en tenministe gebaseerd op navolgbare bronnen. De bronnen van Fasseur (lees: Koninklijk Huisarchief) zijn immers voor niemand toegankelijk. Daarnaast haalt Aalders veel gegevens uit de rijkere, Amerikaanse bronnen waar naar toe veel Duitse archieven wijn verscheept.
Een hoofdstuk is inderdaad ook gewijd aan de stadhoudersbrief.
In ieder geval is Aalders niet zo verheerlijkend over Bernhard als de meeste andere schrijvers. Hij overtuigt mij bijvoorbeeld al van de wel heel magere inspanningen die hij gepleegd heeft in oorlogstijd, ook al is een groot deel van de verheerlijking van hem daarop gebaseerd.
Verder komen de gebruikelijke schandelijke gedragingen aan de orde, bijvoorbeeld hoe hij na de oorlog een miljoen heeft weten te onttrekken aan de Duitse herstelbetalingen aan Nederland ter compensatie van verliezen van de familie Lippe.