Goed Heinzelmann,
Jij doet de leren enveloppen in de massa productie. Dan ga ik met een paar polen Prince de Galles vlechtwerkjes maken.
Wij gaan een gouden toekomst tegemoet. Als bijkomend voordeel (voor mij althans) is dat ik dan samen met mijn nieuwe compagnon een pijpje kan roken.
Gast! Wij zouden echt een keer aan tafel moeten!
Die beursjes zie je
ietsjes verkeerd: die dienen artisanaal, individueel en met toewijding gemaakt te zijn, dát is juist de toegevoegde waarde. (
Intrinsic luxury vs. massclusivity, in vaktaal... 8-[ )
Die koop je van de maker zèlf, een maker die daar ook wat toewijding aan heeft geleverd, en niet slechts arbeids- of produktiekracht.
Maar dat neemt niet weg dat je het kan aan- of uitbesteden, integendeel!
Maar dan wel aan –zeg– mensen met fysieke of mentale beperkingen; lieden die
blij zijn iets moois, exclusiefs te kunnen maken en te verkopen.
Geen Sociale Werkplaats-klus dus, maar veeleer iets structureel projectmatigs, zoals vroeger de Borstelfabriek der Blinden –ik heb er nog één: check het poetsmandje van moeder of oma!–, of recenter, in Arnhem, 'Mode met een Missie.
Dat van die Polen zie je wel helemaal goed; frappant, ik liep er aan te denken toen ik net met m'n hund op pad was! (Het frappante ligt 'm bovendien vooral in het feit dat ik me ook al enige tijd met
Wycinanki bezig houd, een vorm van Poolse papier-
folk-art! Voor alhier verder weinig interessant, maar wel een treffend toeval.)
Zelf dacht ik aan een ex-zwagertje met een fabriek op Bali, maar da's niks voor dit.
Ook is het een typische stage-klus voor een ontwerpstudent, maar dan moet je daar, als kunstenaar of vormgever, aanspraak op kunnen en willen doen. (
Ik mot ze niet! Zie al genoeg flapdrollen onder college...)
En ook ken ik lokale types –van die krakkie-achtigen: skatepunx en blondines met dreads– die allehande klusjes doen in de culturele sector. Voor 6 euro en een joint willen en kunnen die het ook.
Vergis je niet: ik denk aan betrekkelijk kleine oplagen, zoals bij grafiek. Oplage 50 per 'stofje' dan 2 à 300 per stuk voor die 40x40, inclusief lijst.
Ik zou nog wat moeten knobbelen en ken de prijzen en wegen in Polen niet, maar daar moet toch een win-win-win (voor minder dan 3 doe ik het niet meer) in zitten. (Wij, de Polen en de afnemers winnen. En voor een lijsten/'kunst'handel er tussen is misschien ook nog wel ruimte.)
Éen slim, jong ventje met een auto kan verkoop en distributie doen, ook via interieurwinkels e.d. (of kledingwinkels, nog nooit vertoond!), waar je ze in consignatie hangt en/of er leuke kickback bij biedt.
Ze hebben sowieso iets behoorlijks aan de muur –upgrade van de zaak!–, waar bovendien ook zij weer wat aan kunnen verdienen en klanten blij mee kunnen maken. En web alleen voor het buitenland, en als showcase.
Hoeveel
wins zitten we inmiddels?
Let's have lunch shortly!
