Ik denk dat we veilig mogen stellen dat strak niet perse napolitaans is.
Napolitaans wordt in mijn beleving gekenmerkt door een iets 'lossere' benadering van het pak en dat zou je terug kunnen zien in de steek, evt. het ontbreken van de voering op de rug (overigens ook een kenmerk van veel van Pal Zileri's zomerjasjes) en een natuurlijke schouder (soft shoulder).
Ik denk dat de lossere stijl (met schoonheidsfoutjes als je ze zou vergelijken met de 'cleanere' stijl uit het noorden) in de loop der tijd is geperfectioneerd en vervolgens werd gezien als soort van verfijnde smaak, omdat je door de 'foutjes' heen moest kijken om het geheel te waarderen. Denk niet dat wij Nederlanders daar ueberhaupt een rol in speelden of spelen. Nog steeds zijn de Italianen zelf erg gesteld op de kleermakers die hun familie al jaren kleedden en daarom hebben ze ook echt een mening. Altijd een prachtige discussie als je 'm voorlegt aan een Italiaan die deze passie deelt (dat geldt uiteraard niet voor iedereen).
Het strakke dat je terugziet bij Oger is natuurlijk wel een voortvloeisel uit zijn (Oger Lusink's) persoonlijke smaak en die van zijn zoons (waarvan we allen weten dat zij van deze strakke stijl houden, getuige ook de snit van de DFS pakken).
Overigens, even terug op de Napolitanen: gegeven de verschillen in snit tussen bijv. Isaia (veel ruimer) en Attolini (normaal tot strak) en Borrelli (manica a camicia, dus vaak oogt het wat strakker door de slankere, softe mouw) zie je al dat deze huizen een totaal verschillend beeld hebben weten neer te zetten en desondanks vertegenwoordigen ze gezamenlijk de Napolitaanse kleermakerstop. (jaja en Kiton, maar daar weet ik weinig zinnigs over te zeggen).
Kortom, als je het mij zou vragen dan is het 1) stijl/persoonlijke smaak en 2) puur afhankelijk van je eigen postuur. Wat je kunt hebben bepaalt tenslotte voor een groot deel waar je voor kiest (kunt kiezen).
My five cents
