Ik vind het oprecht knap dat je verder niet merkt dat je dyslexie hebt. Je merkt het alleen aan je d/t- en spatiegebruik. Wat dat betreft is het wel fijn dat de begeleiding zo strek verbeterd is. In de tijd dat ik nog naar school ging en je maakte jouw fouten, dan had je nooit het label "dyslectisch" gekregen, alleen een 4 voor Nederlands.
Ik heb de verklaring echt in huis.
Maar inderdaad de begeleiding op de basisschool was erg goed (en van thuis nog beter).
Oefenen deed ik onafgebroken van groep 3 tot aan klas 1 van de middelbare school.
Dit stopte niet in de zomervakantie want dan mocht ik lekker door met opdrachten maken en lezen.
De oefenboekjes gingen zelfs mee op vakantie!
Dyslexie kan overigens op allerlei manieren openbaar komen.
Bij mij is het vooral d- en t'jes en lezen. Voorlezen gaat goed (vloeiend) en ik beschik dankzij oefenen over een rijke woordenschat.
Ook is het oefenen goed voor je doorzettingsvermogen. Terwijl mijn vriendjes lekker in de zon aan het voetballen waren zat ik thuis met mijn spelling/grammatica opdrachten op schoot.
Toen ik in groep 3 zat had ik net avi 3, pas in groep 7 behaalde ik avi 9. Voor mij echt een mijlpaal en ik was er dan ook ontzettend trots op.
Mijn klasgenoten hadden avi 9 al in groep 6, maar dat kon de pret niet drukken.
Nu lijkt het net alsof ik een vervelende kindertijd heb gehad maar zo heb ik dit zeker niet ervaren.
Natuurlijk was ik niet altijd blij met het vele oefenwerk, maar opgeven deed ik niet!
En daar pluk ik nu de vruchten van.
Overigens Marknuch zie ik jouw post wel als een compliment, ik kan niet anders zeggen dan dat ik zonder mijn ouders en begeleiding van school niet hier zo vrolijk aan het typen was geslagen.
P.S. Mods mag dit naar off-topic?
