FD van vandaag
Deze mannen zijn groot in kleding
Modeondernemer Ardjuna Kishna besteedt zoveel aandacht aan zijn klanten dat er vriendschappen ontstaan. ‘Ze hebben allemaal een verhaal; door goed te luisteren, kan ik betere service bieden.’
Ardjuna Kishna (26)
Eigenaar van Porto di Lusso in Rotterdam waar merken als Kiton, Brioni en Aspesi worden verkocht.
‘S
okken, scheren, das en strak in het pak. Met die stijlelementen ben ik opgegroeid. Maar door de jaren heen is het klassieke modebeeld en dus de vraag ernaar veranderd. Complete pakken verkoop ik nog wel, maar veel mannen dragen een jasje met een spijkerbroek en sportieve schoenen. Ik draag zelf ook spijkerbroeken. Komt de nieuwe collectie binnen, dan sjouw ik me rot in jeans, wel zo praktisch.’
‘De das is zo’n zeven jaar uit beeld, maar de laatste maanden merk ik dat de vraag ernaar weer toeneemt. Mannen vinden het leuk zich te onderscheiden. Als jij niet in een pak met das naar het werk wilt, is dat acceptabel.’
‘Vijf jaar geleden ben ik bij Porto di Lusso gekomen. Begin dit jaar was een keerpunt, omdat de toenmalige eigenaar de zaak van de hand wilde doen. Met hulp van investeerders heb ik de winkel overgenomen. Inkopen in Italië is leuk, maar nog meer plezier haal ik uit de omgang met mijn klanten. Ik probeer zoveel mogelijk tijd aan ze te besteden, zonder te denken dat ik een van hen ben. Er ontstaan vriendschappen, maar mijn doel blijft dienen. Tachtig procent is ondernemer, ze hebben allemaal een verhaal. Ik hou van hun ambitie. Door goed naar hun verhalen te luisteren, kan ik betere service bieden. Ik hoef geen tien filialen te openen. Wat ik wel wil is uniek zijn in de merken die ik voer, de mooiste winkel hebben en de beste service bieden.’
Michael van Lier (33)
Is op zijn 17de begonnen met een softwarefirma en heeft inmiddels meerdere bedrijven op zijn naam staan. Zijn laatste is We Are Builders.
‘V
oor ik vaste klant werd bij Porto di Lusso, kocht ik bij Oger. Toen Ardjuna daar wegging en zijn eigen zaak opende, ging ik met hem mee. Zo’n band hebben wij.’
‘Stijl is me niet met de paplepel ingegoten. Ik kom uit het Westland, daar kleden mensen zich over het algemeen wat eenvoudiger. Een pak hoort bij het bedrijfsleven. Om serieus genomen te worden, conformeerde ik me aan de klassieke regels. Dubbele manchetten, de juiste boord, jasje, dasje. Maar nu ik zakelijk succes heb, koop ik minder pakken. Omdat ik heb bewezen dat ik “er ben” is een volledig pak misschien niet meer nodig om me te profileren. Ik word nu toch wel serieus genomen. Ik ben wat relaxter en dat uit zich ook in mijn kleding.’
‘Uitnodigingen voor black-tie-evenementen vind ik leuk. Wie houdt er nu niet van een verkleedpartij? En ja, dan ga ik all the way: glimmende schoenen, smoking en alles wat er verder bij komt kijken. Ik zal niet snel een oranje jasje met vlinders aantrekken naar een gala. Zoiets doe je niet. Ik vind het best leuk een beetje recalcitrant te zijn, maar dresscodes moet je respecteren.’
‘Op jaarbasis geef ik gemiddeld 15.000 euro uit aan kleding. Daar zit je snel aan als je alleen al aan schoenen 7000 euro besteedt. Het jasje dat ik nu draag kost 3300 euro. Doorgaans kijk ik niet naar prijskaartjes, kleding is een hobby. Ik werk veel en dan is het lekker om na een intensieve week te winkelen. Kom ik ’s middags bij Ardjuna in de zaak, krijg ik een glas wijn en bekijken we de collecties. Dan ontspan ik.’
‘Bepaalde klanten zitten in je hoofd’
Boetiekeigenaar Menno van Meurs kan uren en uren praten over de eigenschappen van denim. Zijn klanten wil hij graag inspireren. ‘Mannen staan echt wel open voor iets nieuws.’
Menno van Meurs (34)
Is samen met René Strolenberg eigenaar van de twee Tenue de Nîmes-boetieks in Amsterdam.
‘S
imo heeft geen advies nodig. Hij weet wat hij mooi vindt. De meeste mannen die bij ons komen weten dat. Ze hebben een eigen stijl of een idee van hoe ze eruit willen zien. Ik merk dat, in tegenstelling tot wat vaak wordt beweerd, mannen openstaan voor iets nieuws.’
‘Ik stuur Simo weleens foto’s van stukken die ik bij het inkopen zie. Bepaalde klanten zitten zo in je hoofd. Je kent hun smaak, weet hun maten en uit enthousiasme stuur ik dan een bericht, niet omdat ik zo graag wil verkopen. Natuurlijk ben ik zelfstandige, maar mijn passie voor de producten is misschien wel groter dan mijn ondernemersdrift.’
‘Uren kan ik over denim, stijlen en silhouetten praten. Het Undercover-jasje dat ik op de foto draag, heb ik in Florence gevonden in een tweedehandswinkel. Ik was er meteen verliefd op. Mijn broek is een prototype van een ode van onze winkel aan de oude 501 van Levi’s. Hij was ooit donkerblauw en is kapotgewassen en intensief gedragen. Mooier kan haast niet.’
‘De mode is in beweging. Naast liefhebbers van snelle mode is er een groeiende groep mensen die doelbewust het tegenovergestelde doen: investeren in een aantal mooie, goed gemaakte en exclusieve stukken per jaar. Naast het modesysteem verandert ook het kleedgedrag. Groepen die er hetzelfde uitzien, zijn aan het verdwijnen. Je mag je weer onderscheiden.’
Simo Zbiri (36)
Is sommelier, levert wijnen aan sterrenrestaurants van onder meer Ron Blaauw en is uitbater van de etablissementen Thirty5ive Wine & Food Bar en Eastside. Opent eerdaags een derde zaak in Amsterdam.
‘I
k kom al bij Tenue de Nîmes sinds de opening van hun eerste winkel, aan de Amsterdamse Elandsgracht. Dat is nu een jaar of acht geleden. De stijl van de winkel en het assortiment vielen me op. Ze hebben een unieke smaak. René en Menno zijn warm en praten zo gepassioneerd over hun vak dat je meteen verkocht bent. Soms krijg ik van Menno een whatsappje terwijl hij aan het inkopen is: “Simo, dit is echt iets voor jou!” Dat is toch bijzonder?’
‘Elke ochtend na het sporten verzorg ik mezelf goed. Niet alleen uit ijdelheid, ook uit respect voor mezelf. Waarom zou je jezelf verwaarlozen? Mijn vader, die je op zijn tachtigste nog steeds door een ringetje kunt halen, is een grote inspiratiebron. Hij pakte me lang geleden bij de hand en zei: ook al heb je maar één dirham op zak, zorg dat je er goed uitziet.’
‘Als ik mijn stijl zou vergelijken met een wijn, zou ik een Sagrantino di Montefalco zijn: rijk en smaakvol. Maar ondanks alle mooie jasjes en broeken die ik heb, ben ik het trotst op de manchetknopen van mijn vader. Ik zou nog graag een exclusief Hawaï-shirt van RRL willen. Ik zag René van Tenue de Nîmes ermee en wilde het shirt bijna van zijn lijf rukken.’
‘Hoeveel geld ik per jaar uitgeef aan kleding en accessoires hou ik niet bij. Het is veel, maar ik ben een “smart shopper”. Ik koop bijzondere stukken die veel langer dan een seizoen meegaan. Wat dat betreft is wijn net als de kleding die ik koop: die wordt mooier naarmate hij ouder wordt.’
‘Om te blijven verrassen zoek ik steeds nieuwe merken’
In zijn mannenmodewinkel Cowboys to Catwalk verkoopt Bart de Groot onder meer Dries Van Noten, en Lemaire. Zijn klanten zijn goed geïnformeerd, zegt hij, dus speurt hij continu naar nieuws.
Bart de Groot (38)
Eigenaar van de boetieks Acne, Comme des Garçons Pocket, Fred Perry en Cowboys to Catwalk.
‘J
e wilt je klanten blijven verrassen. Dus zoek ik steeds nieuwe merken. Welk label maakt het verschil? Wat is de achtergrond en welk verhaal vertelt het? “Street” en “suiting” is een clash die je nu in de mode ziet. Alledaagse kleding gemixt met pakken. De jonge garde draagt geen traditionele businesspakken meer. Jonge mensen willen meer comfort en kleden zich vrijer. Dat kan ook dankzij het nieuwe werken. De huidige generatie is niet gebonden aan een kantoor, maar werkt mobiel vanuit huis of een cubicle ergens ter wereld.’
‘Er zijn veel manieren om representatief te zijn. Met een blauw-wit gestreept shirt zie je er altijd goed uit. We stylen onze klanten niet. Ze zijn goed geïnformeerd en hebben al een goedgevulde kledingkast. Ze kopen toevoegingen in plaats van een nieuwe garderobe. Daarom let ik tijdens het inkopen op sterke silhouetten. Toevoegingen creëer je niet met witte T-shirts.’
‘Typisch nu is dat je in plaats van veel kleding, alleen koopt wat je nodig hebt en niet wat je denkt misschien nodig te hebben. Mode is geen primaire levensbehoefte meer, je hoeft geen vijf lagen te kopen om het warm te hebben. Ik zou mijn eigen huismerk kunnen lanceren, ik heb door de jaren heen genoeg gezien om een basiscollectie te bedenken. Maar waarom zou ik? Mode is een ambacht, ontwerpers zijn kunstenaars. Ze creëren iets uit uit emotie. Wat moet ík daartussen?’
Malvin Wix (40)
Maakte naam als dj Mr Wix. Is nu creatief vormgever van artiesten. Hij organiseerde de Pablo pop-upshop van Kanye West in Amsterdam.
‘T
oen ik opgroeide waren sneakers een statussymbool. Nog steeds ga ik uit van mijn sneakers, daarna komt de rest. Vroeger mocht ik nooit clubs in. Ik hoorde niet bij het publiek dat ze wél binnen wilden hebben. Toen ik opgroeide was mode-informatie schaars en de plekken waar je mooie producten kon kopen ook. Om wel die clubs binnen te komen, ging ik me excentriek kleden. Ik wil altijd iets anders, dat versterkt je persoonlijkheid.’
‘Ik gebruik kleding om me te onderscheiden. Daarom vind ik het verhaal van de merken zelf ook belangrijk. Bij een label als Comme des Garçons voel ik me goed omdat het zo afwijkt van de rest. Het is tegendraads. Een diagonale sluiting, een laag kruis, rafels en gaten in één kledingstuk, verzin het maar. “A poor king”, zo noemt de buitenwereld mijn stijl. Prima. Ik volg geen trends en rages, maar kies mijn eigen invalshoek. Hoe ik eruitzie is niet bedacht, dit is wie ik ben. Ik ben niet iemand die in een pak naar een businessmeeting gaat of in een T-shirt naar een creatieve vergadering. Nee. Ik heb genoeg persoonlijkheid om in een T-shirt en een jasje naar een zakelijke meeting te gaan. Ik hou van uitgesproken, maar een vooruitstrevend label als Rick Owens vind ik te gelaagd.’
‘Bart ken ik tien jaar. Hij heeft mij gesteund toen ik een kledingwinkel had. Ik vind dat lokale ondernemers elkaar moeten steunen. Wat Bart bijzonder maakt is zijn smaak en keuze. Uit alles wat wordt geproduceerd, weet hij net die items te selecteren die je nergens anders ziet. Dat is knap en precies wat iedereen wil: shinen in unieke stukken.’
‘Het is een sport om kledingstukken die schaars zijn te krijgen’
Voor avant-gardistische mode moet je in het Limburgse Sittard zijn. Daar zit Labels van Ramon Ehlen en zijn ouders, en dat is internationaal bekend. ‘Onze klanten komen uit Amsterdam, Brussel, Keulen en Japan.’
Ramon Ehlen (24)
Is inkoper van de Antwerpse boetiek Renaissance en met zijn ouders eigenaar van de winkel Labels in Sittard, waar luxemerken als Vetements en Loewe worden verkocht.
‘M
ijn ouders hebben in 2006 de boetiek Labels opgericht in Sittard. Samen kunnen wij zo gepassioneerd discussiëren over een collectie dat anderen soms denken dat we ruzie hebben. De stijl was altijd al anders dan het standaardaanbod, maar dat is toen ik mede-eigenaar werd versterkt. Nu zijn we avant-gardistischer, met Rick Owens, Raf Simons en Haider Ackermann. Ons motto is “introducing new designer brands to people who want to be the first with the latest”.’
‘Welke naam gaat doorbreken, daar ben ik continu mee bezig. Vroeger al; toen hielp ik in een boetiek in Maastricht en mocht ik als tegenprestatie kleding uitzoeken. Er hingen klinkende merken, maar ik vond niets wat ik wilde hebben. Ga jij maar mee inkopen, werd me toen gezegd, en zo is het begonnen.’
‘Labels is een begrip. Ja, het zit in Sittard, maar onze klanten komen uit Amsterdam, Brussel en Keulen. En Japan. Plaats ik op Instagram een foto van een stuk van het merk Fear of God, dan krijg ik via Instagram vragen van klanten uit Tokio die het willen kopen. Wij zijn een van de weinigen die het merk verkopen. Bijzonder hè? Zo voelen wij dat ook. Bij ontwerper Gosha Rubchinskiy zag ik op de website een lijstje met verkoopadressen: Los Angeles, New York, Parijs en Sittard. Daar krijg ik een warm gevoel van.’
Khem Kravanja (26)
Werkt als chemicus in een laboratorium.
‘M
ode is mijn hobby. Een dure hobby, maar andere hobby’s heb ik niet. De schoenen die ik draag zijn van Carol Christian Poell en kosten 2100 euro. Dat is veel geld, maar ik heb mooi wel unieke schoenen. Dat ik iets heb wat niet gemakkelijk te krijgen is, geeft mij een goed gevoel.’
‘Het is een sport om kledingstukken die schaars zijn, wel te krijgen. Ik heb liever één heel goed item in de kast dan een paar redelijk leuke creaties. 1000 euro voor een Loewe-broek is veel geld, maar je bent wel een van de weinigen met dat kledingstuk. Ik hoef niet zo nodig met de massa mee te lopen. Liever niet zelfs. “Less is more.”’
‘Elke cent die ik verdien, geef ik uit aan mode. Hoeveel exact is niet te zeggen. Soms koop ik maanden niets, en vervolgens sla ik drie stukken in. Mijn favoriete merken zijn Vetements, Haider Ackermann en Rick Owens, omdat ze waanzinnig mooie kledingstukken maken.’
‘Ik weet dat de meningen over Vetements verdeeld zijn. Sommigen noemen de oversized hoodies te duur. Dat is ook wel zo: 1350 euro. Zonder een komma tussen de drie en de vijf is dat een aardige som.’
‘Anderen zeggen dat ze soortgelijke creaties al in de jaren negentig hebben gezien. Dat kan, maar voor mij zijn die hoodies nieuw. Ramon snapt dat. Daarom kom ik graag bij Labels. Ze hebben mijn smaak en ik weet dat ik bij hen de echt bijzondere stukken vind.’
